İki Dingin Ruh

Bir fotoğraf o anın ne kadarını saklar?
Mesafeler kaç kilometreye ulaşınca aşk zayıflar?

Kalın demirli kapılar kapandı gözlerimin üzerine.
Karı koca kavgası cinsinden,
Mor çatıya sığınacak kadar alı al,
Moru mor şimdi yaralarımın ruh halleri.

Biz başka liglerde top koşturuyormuşuz,
Bunu yavaş yavaş idrak ediyorum.

Kendime saklayacağıma söz verdiğim her anımız,
Başkalarının diş aralarından çıkarmaya çalıştığı yemek artıkları gibi artık,
Seni kendime saklayamadım.

Alkolün yarattığı göbekli insanlar,
Ve
Alkolün asla ulaşamadığı zamanlar arasında ağlıyorum arada bir.
Senin için değil,
Ben bu kiloları acil bir aşk acısı durumunda camı kırıp,
Viskiyi kafaya dikmek için mi verdim?
Üstelik ikinci bir viskiye param da çıkışmaz.

Tek kerelik acılar,
Yaşanmak için en iyi zamanı kollar.
Ki bu da benim en mutlu olduğum zamana tekabül ediyor,
Ağzımı her şekilde tutmalıyım.

Akla getirilip,
Sevilen insandan gelen güzel mesaja tebessüm edilir gibi mutlu olunacak,
Sayılı nazik anımız var,
Tutarsız.

Günler ayları taşlarla,sopalarla kovaladı,
İteledi,
Dost olup bi çay bahçesinde tavla oynayacakları yerde.

Şimdi takvim sayfaları ikişer üçer kopuyor,
Anılar bavullarına koyacakları eşyaları çoktan seçti.
Benim güzel anılarımsa paslanmaya yüz tutmuş demirden bir kutuya kondu,
Üstelik tetanozdan da ne denli korktuğumu bilir gibiler.

Biz farklı liglerde,
Farklı tarzda taraftar gruplarına sahip,
Pasoligden de bir hayli muzdarip,
İki dingin ruhtuk,
Anılarımıza kalkış saatini sorduk,
Ve işte tam o anda,
PAslanmaya yüz tutmuş demir kutuların içinde unutulduk.