BU MEVSİMLER

Bu mevsimler kötü mevsimler,
Nisanlar, Mayıslar,
Hep yavaş geçer.

Havalar güzeller,
Gönül yayları da gevşer derler,
Yalan!

Hayatıma tat katan bir mahluk bile yok,
Belki de doğmadı,
Yoksa ben mi büyütüyorum kendimi gözümde?

Uzun uzun kitaplar okuyorum bu mevsimlerde,
Sona gelince başını unuttuğum romanlar,
Bana pek de bir şey katmıyor.

Telefon şarjının uzun süreler dayandığı mevsimlere geçtik,
Günler de uzun,
Bitmek bilmiyor.

Güneş batana kadar,
İçim dışıma çıkıyor,
İçime sığmaması gerektiği halde.

Asıl bu mevsimler hüzünlü mevsimler,
Yalnızların aşıklarla harmanlandığı,
Huzursuzluğun karla kaplanamadığı zamanlara geldik.

Yaza beş kala,
Denize dört nala koşulan mevsimler,
Başka bir yarım küreye taşınmalı böyle günlerde.

Bu günlerin insanları da var elbet,
Asıl onlar sinirimi bozan.
Düzene uymayan ben,
Karanlığı özledim aydınlığa gün sayarken.

Sahne kararıp,
Millet yataklarına gömülünce,
Kafamı uzatıyorum pencereden,
Siz ne de güzel yorulmuşsunuz öyle,

Bu mevsimler haşin mevsimler,
Hala tutacak bir el bulamayanlara,
Hapis gibi gelen çimenler, sahiller,
Bir bir fişleniyor fotoğraflarda.

Bu zamanlar kötü, bu zamanları çabucak geçelim,
Kışa dönelim,
Evrilelim.

Montumuzun cebine bıraktığımız hatıraları bulup,
Çok özletmeden yaşatalım.
Kışalım,
Koşalım!
Bu mevsimler fena,
Midem kalkıyor.