Hayret

Yalın bir kaçmaklar var kafamda
Köpekleri tasmalardan ayırmak
Sokakları evine yürümek
Seni diğerlerinden kayırmak var

Düşüyorum gibi oluyor da hayret
Yine küsüyorum
Sonra uçuyorum gibi oluyor da
Aklımla zehirli otlar eziyorum

Seninki sarılmak değildi çözdüm şimdi
Tutunmaktı bir şekil
Öpmek değildi
Başkaldırıydı savaşa

Bu kışın en büyük yenilgisi yine sensin
Geçen kışın olduğu gibi
Güneş erken batıyor mu oralarda da?
Yahut senin güneşe ayıracak vaktin oluyor mu?

Düşüyor mu aklına tutunacak bir vücut?
Düşüyor
Geçiyor mu karşına biri diyor ki bak güzel
Çıkarayım seni buralardan
İlk önce yasla sonra bırak kendini
Yeniksin bırakıyorsun

Kaçmaklar ki nereye kadar
Koşamam vizyonum dar
Ulaşamam söylemiştim

Yine seni çağırıyor mu kötülüklerin kayınçosu?
Seni sevmemin bilançosu bu
Çağırıyor

Kendi kendime konuşuyorum bakma
Delirmedim
Un ufacık parçalar halinde öz güvenimi yedim
Hiçbir şey çözülmedi
Çözümsüzdür

Kader diye bir şey varsa elbet
Bulmacalarda çözmüşüzdür bak onu
Çocuksun
Ağladığında yaşlarını silmek yerine akıtmandan belli
Bir şeyler peşindesin
Göreyim acıtsın istiyorsun

Anladım hayret.

Girdi yine kara kedi küstü kara kutuya
Uçağımızın düşüş sebebi asla bilinmeyecek
En iyisi ben bir an önce çekip gideyim
Zira yalın kaçmakların nedeni söylenmeyecek

Bak her şeyi biliyorum da yine kanıyorum sana
Hayret