Daha o kadar da kafam yerinde değildi üstelik daha üç gün önce halısaha maçında kolumu ve bacağımı aynı anda kırmıştım ki, televizyonda sizi gördüm.
Siz derken, hepinizi.Teker teker değil ama olması gerektiği gibi, bir bütün halinde. Taksim meydanını hınca hınç dolduranları gördüm. Bir ürperti hissettim ki daha önce böyle bir hisse aşina değildim.
Geziyi, gezinin ne olduğunu anlatacak değilim lakin birçoğunuz tanık oldunuz hatta içinde aktif bir rol aldınız. Ben kendi perspektifimden ufak bir şeyler çıtlatayim dedim.
Kolum bacağım alçılı eve hapisken televizyonda gördüğüm sahne, beni gerçekten üzdü çünkü onca insan kendi görüşünü dilediği gibi yıllar sonra ilk defa aktarabiliyordu. Hemen kardeşimi aradım dedim nerdesin, dedi dersane. Dedim hemen bi şeye atla Taksim'e git, acaip bir şeyler oluyor. Aslında ona Taksim'e gitmesini söylemek biraz bencilceydi fakat en azından onun o atmosferi yaşayarak bana anlatmasını istiyordum.
Kırıkların iyileşmesini bekleyemedim ve birkaç gün sonra bir nalburda alçıları kestirip topallaya topallaya kardeşimle geziye gittik. Yanı teknik olarak. Gezi kapalıydı o aralar, millet tomalarla taşşak geçiyordu.Muhteşemdi. Taksim meydanının önünü çevreleyen polisler bizi içeri almayınca bir grupla birlikte ara sokaklara yönelip oradan meydana girmeye çalıştık. Fakat topalladığımı gören kardeşim Taksim meydanına çıkan ara sokağın başında beklememi caddeye çıkıp ortalığın sakin olup olmadığına bakacağını söyledi. Caddeye kafasını sokmasıyla bir tomanın tazyikli suyunu yemesi bir oldu. Bir anda beraber gittiğim bütün grup üzerime doğru koşmaya başladı. Bense kardeşimi seçmeye çalışıyordum aralarından. Biraz sonra korkma diye bağırarak bana koştuğunu gördüm. Suratı bembeyazdı. Küçük çocuklardık o zamanlar. Koşarken benim ayağımı hesaba katmamış olacak ki beni çekmek isterken ayağıma çarptı ve beraber yere yuvarlandık.
O günden sonra ayağımı iki hafta daha yere basamadım. Bizse bu hikayeyi hep gülerek anlattık birbirimize. Ulan korkma diyosun ayağımın ağzına sıçıyosun diye takılırdım hep ona.
Bugün benim kardeşime sokaktan kafasını uzattığı için sıkılan suyun 3. yılı. Bugün sokağa çıkarken polislere ne laf etsek diye zaman geçirmemizin, sokaklara kaldırım taşlarıyla barikat kurarken bir yandan komşu evlerden gelen yemek ikramlarını mideye indirdiğimiz günün üzerinden tam üç yıl geçmiş. Hey gidi hey.
Duman- Eyvallah
.jpg)
Yorumlar
Yorum Gönder