Pislik Kenan

Sevdiğim sana yazıyorum,
Bu sefer beni sever,
Uykumda izlersin diye.
Kirli ellerimle beyazlara,
Kalemsiz,
Kömürlerle yazıyorum.

Bir o kadar da genişledi zaman,
Evden çıksam oralara gelişim kim bilir hangi mevsim,
Şiir diye yazıyordum başka,
Baktım buralar hep kusmuk kokulu bar sokakları.

Ağzımızın tadı kaçmasın diye kötürüm kalan adamlar mı,
Yoksa şimşekler arasından inen uçaklar mı daha vefakar?

Kendine konduramadığın bir çok yanın,
Ve yaşadığını bile unuttuğun onca anın,
Çat diye kapatmak suratına telefonu da,
Ödemeli aramışsın ayıp olur şimdi,
Düşene bir de ben vurmayayım.

Hüseyin abinin ortanca vardı,
Kenan.
İyi bakardı gözleri dertleri silecek gibi,
Bana baktı devirdi gözlerini,
Düşün öyle kritik bir vakasın.

Ne yapsam bir araya getiremediğim iki yakasın,
İç işlerinde bağımsız,
Aslen bana acccaip kılsın.
Bakışlarından anlıyorum,
O pis Kenan da böyle baktıydı.

Bağırıp çağırmak iyi geldi,
Hoş geldi ama,
Dilin kemiği olsa kendi saçına sürmemeli,
Yanlış o.
Geri de alınmıyor kırgınlıklar,
Gelecek üç kavgada kullanabileceğin malzeme çıktı,
Haydi hayrını gör.

Sevdiğim sana yazıyorum,
İnşallah sevgilim sen anla.
Anla ki kara düşünceler üşüşmesin aklıma,
Sıramı kapmasın çakallar ATM kuyruklarında,
Son kalmış bar masalarında.

Elimi tut,
Zorla yanağına götür ellerimi,
Avucumu harita yap kullan yine,
Yollardan avaz avaz geçelim,
Kendimize kısmetli bir rota çizelim,
Öyle falanlı.

Hem ben yine sevdiğim,
Sana yine yazarım.
Külçelerce yaprak birikir,
Belki bu sefer,
O pislik Kenan bile sevinir,
İyi bakar bize.