Kurander

Ruhumun camları açık,
Her korkudan neşeden nem kapıyor,
Kalıplar midelere hüküm sürüyor,
Şekil veriyor açlara.

Konu bırakıp gitmekse üstüme yok,
Yarım kalmak olunca adım ışıklı bilboardlarda.

Kapıyı açıyorum bir kedi seğirtiyor içeri,
Bacaklarıma dolanıyor,
Sevgi arıyor,
Yanlış adres,
Bu evde sevgi yok.

Konuşmakta hevesli olunca,
Dilinin kemikleri bir bir kırılıyor insanın.

Dostum vardı bir dönem maçlara giderdik,
Şarkılar severdi çoğunlukların yekpareliğini,
Makamlar hep bildiğimiz yerden,
Birken sevmek,
Birden hareketlenmek daha kolay.

Parlıyor altımdaki atın gözleri,
Koşuyor nefretle bakalım bu ölüm nerede bitecek.

Topuk sesleri yaklaşıyor kulağıma,
Tık tıkık tık tıkık,
Çınlamalar güzel bir kadına işaret ediyor,
Yere sağlam basan herkes güzeldir,
Herkes üstün.

Kurander şapkamı uçuruyor denizlere tutamıyorum,
Belki de en doğrusu rüzgardan hafif olmak.

Gölgelerin meselesi benimle rahatlayın mobilyalar,
Her zaman kendimle savaştayım,
Ve dünya yalan.
Camı kapat,
Ruhumdur rüzgarları yaratan.