Şerefsizm

Bari öğrendiklerimizi geçelim şu dikdörtgenli defterlere,
Ele avuca gelen,
Dişe dokunur,
Salt okunur birkaç ders olsun bize.

Bir daha kontrolsüz sevmeyelim,
Aza tamah etmeyelim,
Birbirimize üstün körü sövmeyelim,
Seviyorsak,
Şerefsizliğimizi de sevelim.

Bu ayrılık sonrası pozlarını at üzerinden,
Kaypaklık sana yakışmıyor,
Gözyaşı sana yakışmıyor.

Sana yakışan öpmek,
Parmak uçlarına çıkıp da,
Ve öpülmek,
Şöyle içten bir sarılıp da.

Bakıyorum eski kavgaları bir bir önüme koyuyorsun,
Sen şunu bunu demiştin,
Şunları bunları yemiştin
Bunları bırak,
Dedim ya,
Şerefsizliğimi sev.

Çünkü ben seni severken herhangi bir vaadim yoktu,
Üstelik seçim propagandası yapmaya gerek de yoktu,
Velhasıl tek adaylı bir seçim değildi bu,
Dedim ya,
Şerefsizliğini sevmeliyim.

Bir daha kontrolsüz sevmeyelim,
Ayrılık sonrası oynanan tiyatroları biri görmeye gelecek olsa,
Verdiği paraya üzülürdü,
Seyircileri tatmin etmek gerek.

Sevmelerimizi,sevişmelerimizi oynadığımız o tribün,
Ayrılmamızla AVM'ye dönüştürülmek üzere yıkılıyormuş,
Daha dün,
Gördüm.

Hadi şimdi ayrılık konuşmanı yap,
Balkon tarzı bir tümseğe ihtiyacın varsa,
Üzerime bas çıplak ayaklarınla,
Topraklan.

Yalnız o dikdörtgenli deftere bir not daha yaz,
Sevgi bir miktar,
Şerefsizlik az.