Mekanizmanın Kararı

Karar mekanizmamız su kaçırıyor,
Üstelik mekanizmadaki gözler karayı arıyor,
Güneş doğuyor o karayla hiç ilgisi olmayan allığıyla,
Bir kurban kafilesi o sabah vuruyor kıyıya.

Kader değil,
Karar kurbanı bu çocuklar,
Sevmek tamam,
Üzülmek tamam.

Son zamanlarda Taksim'in de eski ayarı yok,
Başı örtülü birkaç muhafazakar kilometre doldurmuş sokağı,
Şeytan diyor,
Al o örtüyü,
Çek aşağı.

Sabır aklım sabır,
Önce ölmemek lazım,
Düşünmek lazım,
Gece yarısı özlenip de,
Sabaha unutulacak,
O şarkıyı dinlemek lazım.

Çocuklar var,
Birkaç şeyden haberdar,
Birçok şeyden halsiz,
Gün doğarken mekanizma sessiz.

İntihar,
Kendi elinle kesilen bir ip,
Veyahut,
İtilen bir tabure olunca,
Eşyalar daha da nesnel bi hal alıyor.

Taksim'in ortasında,
Başı örtülü bir karar mekanizmasında,
İşte!
Tam sabahın başında,
Aklından vapurlar geçiyor.

Vapurda birkaç çocuk,
Vapur var,
Dizaynı bir hayli uçuk,
Vapur var,
Suların altından sürüyor yelkenlerini,
Vapur var,
Son bir kez sallıyor çocuklar ellerini,
Vapur var,
Süslüyor bir kararın hayallerini.

Batıyor,
En batmaz denen yerinden,
Vapur yok,
Bu gidişle hayat da gider ivedilikle elden.