İLÜSTÜRA-SON

Kuş öldürdü dün gece,
Acele birkaç mektup yazdı,
Satırlar kaydıkça sayfada,
Mürekkebi bir meydan kavgasına çıkışmazdı.

Boş bir tuvale kustu kelebekleri,
Evini terk etmiş her çocuk gibi,
Bir annesi ve en çok da bir amacı olsun istedi,
Renk skalası hep koyu mora çalıyordu.

Cepleri yamalı bir parka,
Köpeklerini gezdiren insanlar neden hep gururlu yürür?
Hayatta yalnız olmak kadar,
Aldatılmak da var.

Azar azar yaşıyordu hayatını,
Az iyidir,
Çabuk cinayetler işleyip,
Ruh hali stabil saltolar atardı güneşe doğru.

Bu hayat bir veda sahnesiydi,
Doğumuna geç kalan doktora inat,
Acelesiz nefeslerle,
Çıktığı basamakları saydı.

Uykuya dalmak için camları açık yatardı,
Biraz gözyaşı,bir adet yalnızlık,
(Ki yalnızlık günde bir dozu aşamazdı.)
Aldatılmak var,aldatılmak o karanlık koridor,
Teklik,çokluktan çok daha iyimser bir melekti.

Öldürdüğü kuş,
Attığı taşı ürkütmüştü,
Mektubunu zarflayıp,
Ölüme doğru yürümüştü,
Azar azar,
Acelesiz.