Yarınlar Yok Kipi

Kaldık bitmekte olan bir gecenin tam ortasında
Yan yanayız
Yarınlarımız ölmüş
Bireysel değil beraber bir gelecek kipi bu
Hava yapış yapış hüzün esiyor

Mecburen oynadık bu oyunu
Ağladık yas tutar gibi sustuk bir süre
Gülmedik içimizdeki çocuk çağırsa bile
Ve bakmadık yan gözle
Kanmadık hiçbir ilacın şehvetine

Birken ayrı
Ayrıyken bir olmak istenen durumlar vardı
Sağlıklı genç bir ilişkide olması gerektiği kadar
Bolca kıskançlık ve ağza alınmayacak hakaret
Yalandan gidiyorumlar
Senin için dönüyorumlar

Şimdi bu bitmeye yüz tutmuş gecede terlerken
(Hem de öylece duruyoruz bu ne biçim nem)
Gözden geçiriyoruz olan biteni
Şimdi ben feleğin çemberinden geçiyorum alkışlarla
Sen yan koltuğa geçiyorsun birlikte yaptığımız yanlışlarla

Şimdi ne zaman dalında bir dut görsem
Aklıma sen geliyorsun
En güzel günlerimiz hep yüksek dallarda kalmış
Ulaşamıyorum
Üstüm başım yenilgi oluyor
Böyle pis bir geçmişi de renklilerle yıkamak
Bana ancak toz pembe bir hayal kazandırır
Bir süre daha gülmem yani

En iyisi gecenin bitmesini bekleyelim
Kör gözle yükseklere tırmanmak
Ancak gürültülü bir düşüşle sonlanacak
Bunu ikimiz de biliyoruz

Ama bir de şu açıdan bak
Belki de son kez
Kaldık bitmekte olan bir gecenin ortasında

Elini uzat
Tırmanıyorum yarınları olmayan kipinde çekilmiş bir yalnızlığa
Belki böyle biter gece
Ve sessizce ayrılırız bir kez daha

Şanslıysak bu sonuncu olur.