Kıyamet

Bırak bu mağdur rollerini,
Umduğum dağlar başıma yıkıldı hallerini
Bir girdabın içinde sürüklenmeyi sen seçtin,
Şimdi olumsuzlukları karşına oturtma vakti.

Edilgen yapılı bir deli yaklaşıyor yanıma:
- Kıyamete bir yıl var! Napıcaz?
- E o zaman tadını çıkaralım bu zamanın.
- Ama içim acıyor yaptıklarımdan.

Yüzünü astın,
Astığını astın kestiğini kesmiş gibi yaptın,
Rol yapmayı bıraktın.

Halbuki gerçek hiç de öyle değil,
Bunu en iyi sen biliyorsun,
Her uyandığında kendini kandırmaktan,
Yalanlarınla avutmaktan yorgunsun.

İndir artık maskeni,
Bak gurur, ego falan derken bugün,
Kıyamete kaldı 364 gün.

Onlar sana yanlış yaptı,
Bunlar kalbini kırdı kim onlar?
Daha önünde birçok mutsuzluk var,
İnsan bu şekilde ana karada var olamaz.

Yalandan gülümsemelere,
Merak ettim nasıl oldunlara aldanma,
Kimse seni senden iyi kandıramaz,
Sen de inanmazsın zaten.

- Kıyamete bir yıl var!
- E anladık napalım?
- Valla ben temiz delirdim, sana da öneririm.
- Bunu biraz düşünmem lazım.

Kalbin kırıksa kırık,
Yüzün asıksa asık.
Olur öyle.
Kaldı geriye 363 gün.

Asıl şimdi bak var olmayan geleceğe,
Para falan kazan bak ekmek aslanın ağzında,
Bu da klasik laf sanki yerden topluyorduk dolarları eskiden.

Tamam sıkıldım yeter.