Du'lu Geçmiş Zaman
İşte şimdi saf, temiz hatıralar.
Belki de şimdi girdim arşın kapısından,
Yüzüme bir fiske,
Biraz içim geçmiş.
Dayandığım her bir korkuluk korkum oldu,
Hiçbir şey doğal akışında son bulmuyor,
Hayat kimsenin kontrolünde değil.
Öyle ki "bu cihanın hakimi benim" diyen adam,
Kara sevdaya düşüyor,
Anaforlarda boğuluyor,
Umutsuzluğa kapılıyor savaş ganimetlerinin arasında.
Duymazlıktan, aldırmazlıktan geldiğim ne varsa bulut oldu,
Şimdi kar topluyor mevsim mevsim bölüştürmek için azapları.
Bir neden arıyor geceleri uyutmayacak,
Yangın oluyor bak alevlendi kap kacak.
Anılar yeterli gelmiyor,
Bir saplantı, umut hezeyanı başlıyor,
Mazgallar boş vaatlerle tıkalı.
Esrarlı bir cinayete kurban gidiyor şimdi hayaller,
Düş, gülüşlerde saklı değil artık,
Belki ağırlığınca gözyaşı.
Sanık olarak sunduğum her gerekçe çürütüldü,
Dava düşmek, yalnızlık sonsuzluğa süzülmek üzre.
Aydınlık sabahlara çıkmak için bir kampanya yürütüldü,
Şimdi vakit tamam, agresif bir yürüyüş var hüzne.
Dava düştü,
Kötü anıların hepsi bir anda unutuldu.
Sanık suçlu, umutlar yersiz bulundu.
Cezasına karar verilirken son bir söz hakkı sunuldu,
"Sevdiğim kim varsa ya umut oldu ya beni sevmekten yorgundu."
Yorumlar
Yorum Gönder