Küçük İç Döküşler 2 - Aptal İnsanlar

Tarihin tekerrür ettiğini sanan insanlar, aptal insanlardır. Edilen onca kavga, gidilen onca sinema, karşılıklı dövüş ve duygusal sevişmeler hiçbir zaman aynı sonucu doğurmaz. Her insanın bir diğeriyle ilişkisi birbirinden farklı ve eşsizdir. Ancak iyi bir yaklaşımın sonucu her zaman iyi olmazken, kötü davranışlar genelde ödüllendirilir. Genelde diyorum hep demiyorum bu noktaya dikkat et. Bu denklemde değişmeyen tek eleman ancak kırgınlık olabilir. O da bir süre bünyeyi zorlar, ki bu bir süre ömür gibi gelir, ardından hayat öyle yada böyle devam eder. Başka yolunu bilen varsa buyursun.

Sevginin eşit, karşılıklı bir aksiyon olduğunu sanan insanlar, aptal insanlardır. Siz yanar, kül olurken ve karşı taraf bir üflese sönecek haldeyken, o kendi odasına yeni bir klima taktırmakla meşguldur. Yüzünüze bakar, yandığınızı görür ve klimayı takan ustanın çatalının ne kadar çirkin olduğu hakkındaki tiradını büyük bir keyifle sahneler. Kabullenmek her baba yiğidin hazmedemeyeceği bir erdemdir, herkesten beklememek lazım. Fakat sevmekten korkmamak, bir sarılıp bir öpmeye gururu hesaba katmamak sevginin en net kanıtıdır. Tabi siz bunları yaparken unutmayalım ki, insan bencil bir varlıktır. Yarın daha fazlasını yapabileceğinizi düşünmüyorsanız, hiç seven taraf olmaya kalkışmayın derim.

Mutluluğun sürekli olduğunu sanan insanlar, aptal insanlardır. Çünkü ilk başta mutluluğu değerli kılan, nadir görülen mikroskobik bir vaka olmasıdır. Çölde çiçek misali. Mutluluk, sevinç, huzur artık sen her ne diyorsan bunun adına, ilgi gördüğünü, birileri için değerli olduğunu, adam yerine konulduğunu bildiğin sürecedir. Ve bu hislere bağımlı olduysan, karşındaki yakınlarda bu hislere yol açan aksiyonları kesecek demektir. Elbet ki mutluluğun ardında, onu gölgede bırakacak bir hüzün saklıdır. Yıpratıcı, yıldırıcı, gurur kırıcı bir hüzün. Zaten gurur meselesini daha önceden kabullendik sanıyorum. Geç.

Empatiyi sürekli sanan insanlar, aptal insanlardır. "Sırf sen elmayı seviyorsun diye, elma da seni sevecek değil" dostum. Üzülme, yada üzül ne yapabilirim ki. Seni düşünmüyormuşum gibi hissetme ama düşünmüyorum. Çünkü empati gerçek bir olgu olsaydı, en başta anneler bu kadar mutsuz olmazdı. Her dert usturuplu dinlenip, anlaşılsaydı, kavgalar daha az hasar verir, sıkıntılar birlikte altından kalkılacak kısa süreli zorluklar halini alırdı. Ha diyeceksin hayatta tek başına halletmen gereken sorunlar, üstesinden gelinmesi gereken duygular yok mu? Yok. Hayatta illa da tek başına yapman gereken tek bir şey yok.

İnsanlar genel olarak, aptal insanlardır. Çünkü hepsi kolay aldanır. Kimisi kendini akıllı zanneder izbe bir tuvalette hıçkırıklarını durdurmaya çalışır, kimisi kendini bol yavşamalı, twerk'lü bir ortamda alkol ve libidoyla kandırır. Gel gelelim bu iki insan tipi de birbirinden farksızdır. Ancak ortak bir üzüntüyü bireysel bir terk ediliş haline getiren her kimse, işte o çok daha fazla zorlanır. Niye böyle yapar ki insanlar diye sormayın. Dedim ya, insanlar bir hayli aptaldır.