Sanmıyorum

Sana olan hislerimi pullayıp,
Dallayıp,budaklayıp,
Bir zarfa koyuyorum şimdi,
Adres,
Gelecek.

Nasıl tarifsiz bir histi oysaki,
Araya iş güç girdi,
İnsanın hayatta kalma politikası,
En derin duyguları bile rafa kaldırıyor.

Vagonları sınıflı bir tren kalkıyor,
Bugünden geleceğe,
Elvedalar,hay allahlar uğurluyor treni,
Raylar yollara çoktan boyun eğmiş,
Emir büyük yerden.

Kötü oldu böyle bitmesi,
Oralarda bir yerlerde,
Düşmanlıklar,yaşanmışlıklar biriktirecektim halbuki,
Bana senden nefret etme şansı bile vermedin.

Yazık oldu,
Tarifeli bir buruk hüzün,
Üç dal belirsizlikle yola çıktı,
Oysa ne yük alırdı o vagonlar,
Astarı yüzünden pahalıya geldi.

Şimdi o meçhul geleceğe giden mektupta,
Sana olan seslenemeyişlerim,
Cesaretsizliklerim var.

Girişkenlikten uzak,
Boşuna buyruk ruh halim,
-3 derecelik ayazlı bir geceden,
Amalarla başlayıp pekilerle biten birkaç heceden ibaret bu mektubu alıp,
Yazlık,ince kazağının cebine koydu.

Bak bu sana son mektubumdur,
İyi oku,
Yazmam değil yazarım yine,
Ama böyle yenik düştüğüm,
Boşa çıktığım zamanı bir daha görür müsün bilmem,
Astarı yüzünden maliyetli  seferlerde yolculuk,
En başından başlasa bile,
O trene bir daha biner miyim?
Sanmıyorum.