Senin Günlüğün

Fark ediyorum,
Yerimde sayıyorum.
Senin kurulu bir düzenin var,
Benimse takıntılarım.

Neye heves etsem abartılmış bir davranış haline geliyor,
Sevilmeyi istiyorum,
Herhangi biri tarafından değil,
Sen ol istiyorum.

İnsanlar ne kaba,
Nasıl da harcıyorlar birbirlerini.
Sahi hiç vicdan azabı çekmiyorlar mı anlamıyorum.

İnsanda biraz gurur olmalı,
Birinin kalbini kırmaya nasıl katlanıyorlar,
Sevgisini kendi anlık libidosunu doyuracak bir silah olarak kullanıyor onlar.

Ve o kalpsizlere gidiyor insanlar,
Onlardan mı olmak lazım?
Vicdansız biri değilim hayır,
Olmaya da niyetim yok.

Bak artık kelimelerim bile aynı,
Beni evimden dışarı çıkaracak biri bile yok.
Aynı mekanlar aynı insanlar,
Yanımdaki masalarda sohbete dalmışlar,
İçinden çıkılmaz bir döngü.

Sevilecek insan kalmamış gibi hissediyorum,
Yakınlarda biri çıktı karşıma,
Öyle bi oldum ki,
Sanki senin hissettirdiklerindi o an başımı döndüren,
Her maceranın hayal kırıklığıyla sonucu sensin.

Senin şimdi kurulu bir düzenin,
Uğruna evini terk edebileceğin bir sevgilin var.
Nasıl da yol aldın,
Ben olduğum yerde çivilendim kaldım.

Yatarken telefonumu kapatamıyorum,
Bu tarz mucizeler genellikle gecenin geç saatlerinde gerçekleşiyor çünkü,
Belki bir gün öyle kafan atar,
Benim hala sana ölüp bittiğimi görmek istersin,
Yanlış bir numara çevirirsin,
O numara benim numaram olur belki.

Olasılıklar nedir?
Hiç yokta bir mi?
Olsun.
Biz o ''bir'' e tutunalım,
O ''bir'' bizi bir yapar belki,
Biz yapar.

Sen onu bunu şunu hep yaşadın,başardın,
Bana soruyorsan sonra,
Ben yokken ne oldu diye,
Senin yok olmanı bekledim sadece,
Olmadın.