Bal Kabakları

Bal kabaklarıyla dolu bir çiçek var,
Bütün tellerin kabalığını örterek çocuğunu büyütüyor.
Teller elbet birilerini susturmak,
Gönülleri hoş tutmak için çekilmiş.

Kimse olan biten hakkında konuşmazsa,
Aslında olan bir şey yok,
Doğal olarak biten de.

Mesela bir kıyıdan denize girilmesi yasaklanıyorsa,
Oradan kimse denize girmiyor.
Bir kadına tekmeler savurunca ipsiz sapsız adamlar,
Aman bana da vurur,
Dur.

Sonra öyle bir zaman geliyor ki,
Biri senin deniz kıyılarını kapatıyor,
Seni dövüyor,aşağılıyor sokak ortalarında.

İşte o zaman yardım için birilerini arıyorsun,
Bulamayınca adaletsiz dünya.
Nah adaletsiz,
Sen ödleksin.

Sen o telleri örten çiçeğin bal kabaklarını asla tadamayacaksın.
Veya o tellerin ardında ne var bilemeyeceksin.
Sadece umacaksın ki şu adamlar gitsin,
Tekmeler tokatlar insin artık kafamın üzerinden.

O cesareti gösteremediğin için,
Asla tellerin olmayacak senin,
Kamuya açık bir ödlek olarak öleceksin.
Kes sesini.

Ne oldu?
Bi' irkildin.

Korkuyor musun yoksa baş kaldırmaktan?
Suratıma bak.
Suratım bir aynadır benim.
Fakat senin sana yansıman için bile cesaretin yok,
Öleceksin.