Araf Örgüsü

Öyle bir yere geldim ki,
Kitabı hangi tarafına katlamaya çalışırsam çalışayım,
Bir türlü rahat etmiyor kitap.

Biraz daha oku beni,
İran'da halılara doku beni!

Oysa benim bir sayfa daha okuyacak mecalim kalmadı,
Biliyorum,
O dönüm noktasındayız,
Her şeyin kötüye gitmeye başladığı,
Çocukların camları ufak ufak taşladığı yerdeyiz.
Ben bunun farkındayım bu sefer.

Fakat tepe taklak olmak hoşuma gidiyor,
Benimki sadece kitapta şuana kadar yaşanmış olanlara basit bir yorum,
Bu sayfalar benim sonum olacak.

Kitap elbet bir tarafa katlanacak,
Rahatlayacak.

Sonra ben o sayfaları yırtmak için can atacağım,
Merakıma bir kez daha yenik düşmekten bıkıp,
Yine de ''iyi ki'' diyeceğim,
Kitabı suçlamayacak kadar büyüdüm.

Hem onun yaradılışı böyle,
Elinden ne gelir.
Sen o sayfaları okusan da okumasan da,
Karakterimizin olaylardan bir örgüde boğulmasını engelleyemez kimse,
Kitabın yazarı bile.

Bazı şeyler olacağına varır,
Senin gözlerin yorulur,
Kitabı bırakır bir kahve koyarsın kendine.

Telefonuna bir mesaj gelir,
Bankalara söversin.
Operatörlerin ebelerinin namusları pek de umrunda değildir o anda.

Tutamıyorum kendimi,
Bir sayfa bir sayfa daha.
Bankadan gelen mesajda,
Kapat o kitabı diyor,
Kapat da birkaç kredi çek,havale geçir.

Harca!
Hoyratça.

Okumuyorum kitabı,
Merakım egemen olamaz bana,
Benliğimin sahibi,tek hükümdarı benim.
Bu hikayenin sonu umrumda değil,
Çünkü kahve,
Sayfaları bombok etti.