Çingene Bozması

Sırtsız belediye banklarından birinde yakaladım seni,
Zaman ergenliğini güzel ikna etmiş,
Neşen gitmiş,
İş kadını kırışıklıkları bezemiş yüzünü.

Keskin,
Naneli şeker kadar keskin olmuş bakışların,
Bu bankta yalnız oturuşun hayra alamet değil.
Oturuyorum yanına,
De hele bana,
Kim bu bakışların sorumlusu?

Önümüzden gülcü bir çingene geçiyor geriliyorum bizi sevgili zannetmesin diye,
Bakıyorum fazla yakın oturuyorum sana,
İçten bakıyorum,
Sonra çingene bizi pas geçiyor,
Bu sefer kırılıyorum.

Gözlerindeki efsun kaybolmuş,
Tırnakların birer adım geri çekilmiş,
Saçların dağınık.
(Bakımsız değil,dağınık.)

Dönüp bir laf ediyorsun,
İnce,
İplik kadar ince olmuş sesin,
Senin gibi güzel bir kızın kesin sevgilisi vardır ayaklarına gireyim diyorum,
İnce ince ağlıyor kelimelerin.

Sensin demeni bekliyorum.
Yalnızlığım keskinliğim inceliğim sendendir,
Demiyorsun.

Bunları duymak isterken boşluğuma geliyorsun,
Tek cümle çıkıyor boyalı kırışıklıklardan,
"İyi ki varsın."

Kalkıp gitmek istiyorum o anda,
Allahım beni şefkatle sınama,
Bir iki laf da ben edeyim diyorum,
O da olmuyor.

Öylece bakıyorum,
Bankta yalnız oturan sen de bakıyorsun bana,
Sonra bir ses bozuyor bakışmalarımızı,
Güzel abim! Yengeme bi' gül alsana.