Bakarsın

Gel güzel bir ev tutalım seninle,
Çatı katı,
Pencereleri kötülüğü,hinliği dışarda tutan.

O evde yalnız senle ben oluruz,
Çokluk bokluktur çünkü,
Gözlerine öyle bakmak yeterli,
Çekmeceleri tek kurşunlu silahlarla dolu bir evde,
Fark etmez.

Hem belki sen gerçekten kaparsın gözlerini,
Çok zaman sonra rahat bir uyku uyursun,
Ben de uyuyor gibi yaparım,
Rahatsız hissetme,
Kendini bırak.

Bazı akşamlar çatıya çıkar yarınları planlarız,
Sonra yarın düşüncesinden sıkılmamız,
Bugünün değerini bilmemize yarar belki.

Arada sırada birkaç iyi söz de ederim sana,
Biliyorsun pek iltifat beceremiyorum,
Hamurumda yok.

Bakarsın ben seni öyle bir seviyorumdur ki,
Evin duvarlarını vişne çürüğüne boyarsın sonunda,
Birkaç kitap alırsın,
Kişiselli,gelişimli falan.

Bakarsın ben seni öyle bir seviyorumdur ki,
Evimiz çatı katı olmaz,
Bir türlü alışamadığım o sevimsiz iti salmalık,
Bahçeli bir ev istersen,
Ona da tamam.

Bir oda bir salon küf kokan bir evde,
Elin elimi tutunca,
İnsanlar bile iyi niyetli gelir bana,
Her şeye canımı sıkmam.

Yapamadıklarımdan utanmak yerine,
Yaptıklarımla gurur duyarım.
Ve senin yanaklarını öpüyorsam,
Yemekte ne olacağı önemini kaybedebilir,
Televizyondaki diziler samimi gelebilir.

Bakarsın,
Bakarsın beni seni öyle bir seviyorumdur ki,
Sahipsiz binaların damlarında otururken,
Elimde tek kurşunlu bir silah,
Küf kokuları ve vişne çürüğüyle birlikte,
Aynı o dizilerdeki samimiyetsizlikler gibi,
Kendimi çokluğa,kalabalığa bırakabilirim.

Yarınları çok düşündüm,
Orada sen yoksun.