Uyan

Kalemin biraz sert,
Çizgilerin kaba,
Benim suratımı bu denli çirkin çizmek emek ister,
İyi nefret etmişsin belli.

Kaba saba birkaç laf edildi,
O laflardan dönüldü,
Sözler verildi,
Barışıldı.
(Ki bu sözlerden de bir hayli dönüldü)

Sevdik.
Ben sevdim ve eğer ki şaşı falan değilsem,
Sen de beni sevdin.
Ondandı bu her fırsatta kapışmalar,
Yerli yersiz atışmalar.

Eğer sabah uyandığında aklına gelen kişi tam bir şerefsizse,
Zaten fazla güzel bir uyku uyumamışsındır,
Bilirim.
Göze uyku girmeyen gecelerde,
Kavga anında söylenen,
Ve
Az zaman sonra geri dönülecek laflar takılır aklına,
Uyuyamazsın.

Herkesin içine ağlayasın gelir de,
Utanırsın ya,
Utanma.
Zırhını zayıflatan sevgiyse,
Düşman pek de düşman değildir sana anlaşılan.

Yalan,
Elzem şey.
Fakat fütursuzca söylenince,
Hazmetmesi pek kolay olmuyormuş.
Ama nefrete kadar da yürüteceğini bilemedim be çirkin,
Affet.

Bu aşağı yukarı senden yüz ellinci af dileyişim oldu,
Allahtan uğurlu sayımı yüksek seçmişim,
Yedi yüz seksen bir bana hep şans getirmiştir,
İnanıyorum.

Kalemin biraz sert,
O nasıl hakaret öyle,
(Annemi karıştırma)
Çizgilerin kaba,
Benim alnımda öyle mi yazıyor?
(Annemi karıştırma dedim)

Şimdi bir sabah kalk,
Yalanlarımı,sözlerimi geri ver,
Özürlerimi,af dileyişlerimi,beni,
Geri al.

Sonra göreceksin bak,
Bir daha hiç kötü uyanmayacaksın.