Tek Nüsha

Tahmin edeyim,
Kalbini önceden kırdılar değil mi?
Sen de yaralısın,
Eşsiz karanlıkların var.

Birçok hatan,
Kendine itiraf edemediğin pişmanlıkların var,
Mutlulukla,tebessümle andığın anıların,
Kavuşmamıza engel olacak.

Hissediyorum,
Seni kırarak da olsa seven birileri olmuş,
Çekiniyorsun,
Kalbini bir daha açmaya hazır değilsin falan filan.

Fakat ben ne o puştlardanım,
Ne de sende derin yaralar açma eğilimim var.
En çok da bu yüzden silik bir hatıra olacağım,
Hayatını teğet geçen bir hatıra.

Gittiğin bir yer,
Veya
Anımsadığın bir koku,
Beni aklına getirmeyecek,
Buna kırılıyorum.

Sireni duyup da yetişemediğin metronun,
Kapanan kapıları ardından bana bak,
Seni bir sonraki durakta bekliyor olacağım,
Kafan atıp da ters yöne gitmeye kalkışmayasın sakın.

Peki ya benim hayatım ne olacak?
Benim hayatımı boşver,
Yaralar her zaman üzmez,
Sen öyle derdin.

Gidip başkaları veya aynıları tarafından bir kez daha kırıldığında,
Son durak olarak görülmek her ne kadar gücüme gitse de,
Razıyım,
Kendi anılarını bırakıp silik bir hatıraya dönüşünü dört gözle bekliyorum,
Çok da bokunu çıkartma,
Yaralarım kapanmak üzere.