Tulumbacılar

Azaldıkça eziliyor ezeli alkışlar

Her geçen gün bir yanlış daha

Her doğruyu seçen bir adım daha kötü.

Yangınlar çıkıyor ellerle kovalar taşınıyor onlara

Yardıma çevre halk koşuyor yine

Yetkililer suskun.

Dünya her sene kuraklaşıyor

Düşünce bakımından

Ayrışıyor o bundan ve ben senden.

Uzaklaştıkça değişiyor değmeyen uzuvlar

Sen artık o şarkıları sevmiyorsundur mesela

Ben ıspanak yemeye başlamışımdır.

Bu yaz sokağa çıkılmamalıdır deniyor

Geçen yaz bok mu vardı da çıktık sanki

Sebebimiz oldu bari aylaklığa.

Küreklerle bir şeyleri kazıyoruz

Acıtınca geçmiş

Sırıtınca anı oluyor adı

Ne garip.

İlerledikçe özlüyor öncekini insan

Bir düzeni gözlüyor

Bir hüzünü çıkarıyor jelatinli paketinden

Bilmem ki şimdi dünüm benden geçmiş mi

Yoksa eskiden kalmış anılarım beni mutlu etmeye yetmiş mi

Doymuyor

İnsan doymuyor hayat misali

Yaşadıkça kısılıyor küstüklerinden yasaklıca

Sonra çevredekiler bir kovadan medet umuyor

Sebebi içimizdeki sönmez ateşi daha da harlamaya