Labirent

Elleri cebinde,
Ve gözlerinde telefonun yansıması bulunan iki insan,
Günümüz güvensizliğinden muzdarip,
Aynı çağın kurbanları.

Benden güçlü birini istedim,
Bana çeki düzen versin,
Doğrulara ulaştırsın,
Geleceğin güzel olacağını ima etsin falan filan.

Savrulmak istedim,
Ve her seferinde savrulacaklarıma gittim,
Beni savuranların aklından çıkmış olarak.

Eşsiz bir labirentte buldum kendimi,
Başlangıç noktasında senin durduğunu biliyorum,
Bu yüzden bu oyundan galip çıkmak istiyorum.

Kaybedecek gibi oluyorum,
Her sarılışta öyle gidip,
Beni sar istiyorum,
Sorgusuz.

Merhabaları,nasılsınları geçip,
Gururda bir zaman durup,
Onu da atlatmak,
Ve uyurken üşümek istemiyorum,
Biliyorum üstümü örtersin,
Örterdin.

Bak iyisi mi bunları sana yazmış olmayayım ben,
Labirentin sonuna giden bir yolda olayım,
Gururda bunca zaman durmamın bir nedeni vardı,
Beklediğimden güçlüydün bana.

Fakat bu azınlığın çoğunluğunda beni senin gibi örten,
Önümde çatır çatır dans eden,
Ve gururu zaman kaybı olarak gören biri yok.

Ellerim cebimde,
Çıkar tut.
Telefonum suratıma şeytani kahkahalar atıyor,
Şaşırt onu.

Ya labirentin sonu,
Başına ulaşmamı sağlıyorsa?
Ya tek bir yol varsa,
Ve gurursa bu sarmaşıkların boyumu aşmasının tek sebebi,
Bunu hiç düşünmüş müydüm?
Düşünmeliyim.