Kıyak

Esnek bir yağmur vardı,
Hava olasıya,kıyasıya,haykırasıya griydi,
Üstü açık bir mahpus gibi,
Gardiyanları en azılı leyleklerdi.

Nazım olsa,
Bir mektup bağlardı güvercinin ayağına,
Uçturur,koşturur,coştururdu Piraye Hanım'a.
Kadim dostlar bir olur,
Birer cigara yakarlardı bomboşlara,uzaklıklara.

Bu havaların kaybedenleri hep yalnızlar olmuştur,
Bir de evsizler,
Sokak köpekleri,
Haysiyetsizler.

Yayını kessinler,
Bir devrim propagandası olmaktan çok,
Evrim manifestosuna döndü bu terk edip gidişler.