Kaçık

Gecenin tam yarısından bölümü,
Ellerim titrek ve bir şeylere tutunmak istiyor,
Bir satır geçiyor dudaklarıma hafifçe seğirterek,
"Beni bul, sabah olmadan kaçır beni."

Titreyen ellerim bir derman misali dokunuyor dudaklarıma,
Dudaklarım kuru,
Yıllarca öpülmemiş, tebessüm etmemiş gibi kuru.
Bir tek sevenin olsun bu dünyada,
Yaşamak için bir hacet var demektir.

Sızılarla dolu tırnak yenikleri düşüyor,
Yere balyoz gibi çarpıyor,
Yankılanıyor coşkusu belirgin,
Haliyle kırılgan.

Topları pencerelere isabet etmeyen çocuklar,
Taşlardan kale sınırlarında yaşayıp gidiyorlar,
Mutlular ve bu mutlulukla yetinmesini bilir gibiler,
Çıplak ayakla cam kırıklarına dikleniyorlar.

Turuncu alevli bir nokta var camımda,
Titrek bir el tutunuyor aleve,
Rüzgar kazan kaldırmış üflüyor,
Güçlü bir esinti talihimizi baştan uca değiştirebilir,
Yapraklar şaşkın.

Ellerim titrek,
Pencere kulplarına sıkıca tutunmuş,
Bir haber bekliyor yağmurun karlılığından,
Gelmeyen her sevgilinin sayıkladığı gibi,
"Beni bul, sabah olmadan kaçır beni."