Yarını Düşünen Kahraman

Altından kayan toprağa son bir kez baktı,
Yavaşça azalıyordu şimdi yeryüzünden,
Ne kurduysa hayal niteliğinde,
Gerçekleşmedi hayalperestliği yüzünden.

Beklemek demlenmektir dedi kendine,
Bu tarz ufak yalanlarla günü kurtardı.
Yarın tekrar açılacaktı birine,
Zaten yaktığı yer sicim kadardı.

Ateş oldu kendini yaktı,
Su oldu denize dökülmeden buharlaştı.
Bir ev eşyası oldu misafirlere mahsus,
Sonra da yok oldu gökyüzünde hudutsuz.

Şimdi beline kadar çamura batmıştı,
Tencere kaynadı ve çıkmak imkansızdı.
Bir ara denedi kurtulmaya çalıştı,
Çırpınmakla ancak daha da derine battı.

Ölümün ardından yeniden doğmak var dedi,
Bu kurtardığı son gün olacaktı.
Hayallerine yakın gibi hissetti ilerledi,
Zaten yarını düşünen kahraman olamazdı.

Son bir nefes aldı ve şimdi tamamen karıştı,
Hep insanlığın şeytanlığıyla yarıştı.
Fark etmedi son bir hayali kalmıştı,
Tanrım ölmek üstüme ne kadar yakıştı.