Ya?

Seni seviyorum. Peki ya bu yeterli değilse?

Hayatta her şey saf ve temiz duygularla yaşanmıyor,
Adalet her güvendiğimizde kampçısını sırtımıza indiriyorsa?
Birlikte olmak emeğe, aşka, inanca değil de,
Pamuk ipliğine bağlıysa?

Seni seviyorum. Yanında olmayışım bunu değiştirir mi?

Gözden ırak olan bensem şimdi,
Ve senin gönlün hiç hoş sinyaller yollamıyorsa,
Üstelik hatlarda kopuklukluklar,
Bilinçli temassızlıklar varsa?

Seni seviyorum. Senin de beni sevmen gerekir mi?

Belki öyle belki hayal dünyamdan bir seraptın benim için,
Var olduğun illüzyonun içinde, bilmediğim sular içmiş,
Yaşanmamış ve belki de üstüne çok durulmamış bir süreç için,
Fazla iddalı beklentiler miydi bunlar?

Seni seviyorum. Artık bu bireysel olarak yaşamam gereken bir his mi?

O zaman vay halimize,
Kafayı falan hepten yerim bu gidişle,
Olduğum yerde çakılı ve sisler içinde,
Saatleri sayarak ve kadere söverek mi geçecek günler?

Seni seviyorum. Bunca satırdan sonra bunun bir önemi var mı?

Elimi açık ettim, blöfüm görüldü.
Karşılık gelmedi ve iflas yakın,
Aldım şimdi sevgimi uzaklaşıyorum,
Bundan sonra hisleri, bir hayaletle yaşıyorum.
Hoşçakalın.