Mesai

Bir ışık hüzmesiyle,
Uykum yarına yatırım yapıyor.

Uyuyamadığım sabaha karşılarda camdan bakıp da,
Birkaç evin ışıklarıyla karşılaşıyorum.

Sizler,
Tanımadığım kimseler,
Siz de uyuyamamışsınız,
Yarın mesai var,
Bunun farkındasınız değil mi?

Kısa bir süre için aşkı yendim,
Teşekkür ediyorum.

Ve kendimi bir başka serüvene hazırlanan kaşif gibi hissediyorum,
Acaba Kolomb uykusuz gecelerde ne yapardı?
Belki bir içki hazırlardı kendine,
(İçkiyle aram pek iyi değil.)
Belki de keşfedilmemiş topraklar vardı düşünde.
(Günümüzde bu pek mümkün değil.)

Yüzyıllar önceki ben olsa ne yapardı bu evlerin ışıklarıyla,
Nasıl başa çıkardı uykusuzlukla,
(Antidepresan çözüm değil.)

Aşkı yenmek iddalı bir sav,
Kanıksadım,
Korktum.

Aşkı beklediğimi söyleyemem,
Belki de sınırlı sayıda kodesten çıkış kartım vardır,
Hunharca harcamak istemiyorum onları,
Yarın mesai var.

Bir gemi yapmalı belki şimdi,
Her türden zıt kutuplu duyguları içine koymalı.

Bu ev,
Ve ışığı inatla sönmeyen diğer evler,
Uykumu daraltıyor sanki,
Beni boğuyor.

Bir gezintiye çıkmak belki şimdi,
Işığı yanan her evden bir dilek çalmak,
Ufuk çizgisine doğru yol almak,
Aşka yeniden yenik düşünceye dek.

Fakat bak,
Bir ışık daha sönüyor,
İnsanlar aşklarıyla,dilekleriyle küs giriyorlar yatağa,
Yatağa küs girmeyin,
Yarın mesai var.