Damızlık Inovasyon

Gökyüzü küsüyordu,
Ağırdan,sessiz.

Bir şarkının sonuna yaklaşıyorduk,
Ve başka bir şarkıya geçmeye yeterli sigaramız yoktu.

Hayret,
Toz bulutları dağılıyordu işlek semtlerin üzerinden,
Virgülü koyduğum cümleler noktaları arzuluyordu halbuki,
Daha fazla yükleme ihtiyaç yoktu.

İran devriminden önce bu semtlerde de güzel sevişilirdi,
Şeyhlerin istilası buraları da mahvetti,
Amazon'u da aynı şekilde.

Güçlü,sert bir notası vardı şarkının tam sonuna doğru,
Bir ateş yaktı yan bahçenin orta yerinde,
Evsizler bir bir toplaştı,
Ateş havasızlıktan bunaldı,
Söndü.

Her cebi önceden içine konulacakları belli bir paltom vardı,
Ben o ceplere ne yüklemler koydum da,
Her kış özneleri kayboldu.

Atom bombasından önce bu semtlerde tek boynuzlu atların olduğu doğru muydu?
Sen böyle hayallerini bana açma küçük,
Farkındalığım arkadaşlığımızı baltalayacak.

Gökyüzü küstü,
Hırçın,kaidesiz.

Sanki hep yaptığı iş değilmişcesine,
En baştan kırıldı,gücendi,
Kapandı içine.

Başka da şarkı dinlemedik,
Gökyüzüyle aramız bu kadar açıkken,
Keyif vermezdi hiçbir şey söylemeyen ama çok şey ifade eden şarkılar.

Petrol avcıları insanları kesmeden önce bu semtler yeşildi,
Parkların çimenlerine öylece yatıp da,
Çöplerimizi ayıplayanlara güler geçerdik,
Koca bir çöplükte yaşadığını bilmezlere.

Hasretli,cana yakın bir esişi vardı rüzgarın,
Poyraz desen değil,
Lodos desen böyle terletmez.

Bir şarkı esiyordu semtimizde,
Bizim dinlememize hacet yoktu,
Biz yine de dinledik,
Sigara dilendik ateş etrafındaki evsizlerden,
İçtik.

Gökyüzü beyaz bayrağı salladı,
İsteksiz,acemi.

Uyursam şimdi ölür müyüm yoksa dirilir miyim dedim o semtlerde,
Hakkımda hayırlısı,
Üstümü toprakla,yeşillikle örtün,
Betonla değil.