Çarpışan Arabalar

Üşüyen hava örtünüyordu,
Bulutlar raconunca karanlık abiler.
Şiir ayaküstü yazılmaz,
Bir de rastgele okunmazmış,
Onu anladım.

Hazzına talip olduğum hangi his varsa,
İlk ayaktan yattı.
Yol tarif ettiğim insanlar ne sinirlenir kim bilir,
Çıkmaz sokaklarda buluşunca.

Aslında  pek bir derdim yokmuş,
Hayatın kayda girdiği anda mutlu mesut olana,
Köşelerde mutsuzluklar kucak açarmış,
Bu,hayatın ikramıymış,
Onu anladım.

İş bulmak aş bulmaktan zormuş,
Her omzunu vurduğun kapı kırılgan değil,
Kauçuk da olabiliyormuş,
Aslında tekil olarak günler yokmuş.

Çarpışan arabalara binmenin yaşı,
Küvette düşmeyen böbrek taşı da yokmuş,
Bu kentte kendini en büyük zanneden çokmuş,
Meğer dertler düşman değil dostmuş,
Bunları hayli hayli anladım.

Sen ve ben,
Bazı şeyleri anlamamakta inatlaşıyoruz ama,
Ben,
Ayaküstü şiirler yazıyorum,
Sense,
Rastgele okuyorsun hala.