Reencaymasyon

Kanım çekiliyor
Yolculuklara çıkıyorum üç boyutlu mancınıklarla
Hayaller kesik mutluluklarla kesiliyor
Rahatlıyorum bir miktar

Bir tramvay kaldırıyorum onlarca duraklı
Aklıma düştüğünde sen
Kesiliyor rüzgar arkamızdan esen
Tramvay raydan çıkıyor
Düşüyor ve üşüyor her zerresi benliğimin
Aklım arşımdan taşıyor

Nerden baksan geçmişiz artık
Üstümüze serpilen topraklar filizleniyor
Farklı bir habitata uyanıyoruz önceden biçilmiş tarlalarda
Tırmanıyoruz bir kez daha bilmediğimiz sokaklara

Hem bak, şunu hiç düşündün mü?
Belki benden bir tane daha vardır
Senden onlarca belki
Bizden binlerce

Reencaymasyon içinde bir daha gelsek ömrümüze
(Yani bu terim tamamen atmasyon),
Birkaç gün de mutluluk eklerdik belki birbirimize
Biz hüzünlü çocuklardık
Yalnızlığı hazmetmeden ikinci tabağa davranırdık

Kanım çekiliyor
Yolculuğa çıkıyorum güç boyutlu savcılıklarla
Hayatlar kesik hatalarla kesiliyor
Rahatlıyorum bir miktar

Çünkü hiçbir şey sonsuz değil
Bu yağan yağmur
Bu iliklerime akan güneş, hüzün
Son görüşmemizde hiç gülmeyen üzgün yüzün
Ve hatıralar ve alışkanlıklar
Yalnızlık, naneli sakızlar
Bekleyiş veya yarım bıraktığın kahveler
Bak işte bitti ya hepsi

Uyanalım şimdi
Çok az ve kesik kesik uyanalım
Gözlerimin aralığından gözlerin
Ellerimin aralarından ellerin geçsin
Bir yolculuk düşün ki her boyutta güzelsin

Kalkmayalım
Bu yatak bizim
Santim santim ve hektar hektar

Sonra aklım kesik gerçeklerle kesiliyor
Rahatlıyorum bir miktar