Kaldırımlar

Kalktım kaldırımlardan,
Garip bir gülümseme vardı silemiyordum yüzümden,
Biraz hüzünden biraz da alkollü üzümden,
Çıkardım paketten kelimelerini kazıdım aklıma,
Zira unutamayacağım bir hayat dersi niteliğindeydi son konuşmamız,
Sokaklar boştu veya birkaç kişi geçti yanımdan fark edecek durumda değildim.
Ayaklarını kendine çekerek oturuşunu izledim,
Yine aklımda.
Öne doğru meylettiğinde askısı düşen tişörtün,
Konuşurken dikkatimi dağıttı güzeldin.
Fakat öyle alelade bir güzellik değil,
Saf gelen sinsilik hissettiren,
Kötü şeylerin olacağını sezdiren,
Olmazlarla olumsuzlarla dans halinde dilin,
Kalbinden geçenleri tam olarak aktaramıyordu sakin,
Veya hissettiklerin bunlar olmamalıydı.
Ayaklarım götüm hep uyuştu kaldırımlarda terk edilmek niye,
Hiç değilse bir bank falan bulsaydık,
Manzaralı bir son her zaman romantiktir,
Kamera bizden uzağa pan yaptığında ortaya olumlu bir vapur çıksaydı bari.
Kalktım,
Benden hemen sonra sen isteksizce
Ve işte söylemeye çalıştığım buydu kalbin!
Sözlerinle elbet bir yerde çatışıyordu,
Gözlerinse tam tersine çakışıyordu hislerinle,
Uzaklaştın askı hala düşüktü dikkatsizdin,
Belki senin gittiğin tarafta yanından birileri geçerdi,
Bir bankta otururdun ve hüznünle yarım kalan şarabı ezerdi.